Zasady ustawiania znaków ostrzegawczych

Jak sama nazwa wskazuje, znaki ostrzegawcze mają za zadanie ostrzec uczestników ruchu przed możliwością wystąpienia jakiegoś niebezpieczeństwa, a także zobowiązują ich do zachowania szczególnej ostrożności. Nie wszyscy wiedzą, że odległość pomiędzy znakiem ostrzegawczym a konkretnym miejscem, w którym może występować niebezpieczeństwo jest ściśle określona. W związku z tym znaki drogowe ostrzegawcze muszą znajdować się od 150 do 300 metrów od niebezpiecznego miejsca w przypadku dróg, na których dopuszczalna prędkość pojazdów przekracza 60 km/h, a do 100 m na pozostałych drogach.

Znaki ostrzegawcze – wygląd

Znaki ostrzegawcze drogowe mają kształt trójkąta równobocznego, czerwoną obwódkę i żółte tło. Zakres stosowania tych znaków określa załącznik nr 1 do Rozporządzenia w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach.
Znak ostrzegawczy, podobnie jak inne znaki drogowe, musi mieć odpowiednie wymiary, aby można go było wykorzystać na drodze. W Polsce wyróżnia się pięć grup wielkości znaków ostrzegawczych: wielkie (W, długość boku 1200 mm), duże (D, długość boku 1050 mm), średnie (S, długość boku 900 mm), małe (M, długość boku 750 mm) oraz mini (MI, długość boku 600 mm).

Przykłady wykorzystania znaków ostrzegawczych

Niektóre znaki ostrzegawcze wykorzystywane są podczas remontów dróg oraz innych prac budowlanych, które mogą zagrażać bezpieczeństwu na drodze. Znak A-14 może być wypożyczany w takiej sytuacji przez firmy prowadzące prace na, lub w pobliżu drogi.
Niebezpieczeństwa przed którymi informują nas znaki ostrzegawcze mogą mieć charakter stały i wynikać np. ze specyficznego ukształtowania terenu (np. ostre zakręty na drogach wiodących przez tereny górskie) lub okresowy (śliska nawierzchnia w sezonie zimowym, czy wzmożonych ruch pieszych latem). Przykładem znaku ostrzegawczego o niebezpieczeństwie o charakterze stałym może być A-6e znak.