Wiele osób zastanawia się, czy mogą postawić znak drogowy na terenie prywatnym, drodze wewnętrznej, w strefie zamieszkania. Ponadto nie wiedzą, skąd go wziąć i czy mogą to zrobić samodzielnie. W poniższym tekście zdradzamy, jak to jest z tymi znakami poza drogami.
- Kto może stawiać znaki drogowe?
- Montaż znaków drogowych – przepisy
- Montaż znaków drogowych na terenie prywatnym, drodze wewnętrznej, w strefie zamieszkania
- Wniosek o postawienie znaku drogowego
Kto może stawiać znaki drogowe?
Osoba, która na terenie prywatnym chce postawić znak zastanawia się, czy może sobie kupić znak drogowy, na przykład znak b1, który sprawi, że nie będzie się musiała martwić o to, że na jej posesję wjeżdżają kierowcy lub wchodzą piesi. Kupić może i kupi, jednak warto wiedzieć, że jeśli się go postawi, to można ponieść za to surowe konsekwencje.
Nawet, jeśli kupiony znak wykonał producent znaków drogowych, a więc jego parametry są zgodne z przepisami , nie jest to tożsame z tym, że jego postawienie będzie legalne. Znaków drogowych montaż musi być zlecony odpowiednim służbom, ale wcześniej trzeba pozyskać na to zgodę. Jak? Na jakie przepisy się powołać? Kto może zlecić montaż tablic drogowych? Na te i wiele innych pytań odpowiemy poniżej.
Montaż znaków drogowych – przepisy
Na szczęście dla kierowców i innych użytkowników dróg, to gdzie, jak i jakie znaki drogowe można postawić, regulują właściwe przepisy. Zapobiegać to ma zarówno paraliżowi komunikacyjnemu, jak i samowolce w tym zakresie na terenach prywatnych, drogach wewnętrznych i w strefie zamieszkania. Co więcej, znaków pionowych obsługą, tak jak i poziomych zajmują się wykwalifikowane firmy. Nawet na czas robót firmy budowlane korzystają z wypożyczalni znaków drogowych i stawiają te zgodne z prawem.
Aby poznać przepisy dotyczące znaków drogowych i ich montażu, należy zajrzeć do podstawy prawnej, jaką bez wątpienia jest Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym. Oczywiście to nie jedyny dokument regulujący tę problematykę. Odpowiedzi na nurtujące pytania dotyczące montażu znaków drogowych znaleźć można w Rozporządzeniu Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych oraz we wszystkich jego nowelizacjach, które znaleźć można na Stronie główna Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej (sejm.gov.pl) lub w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej (dziennikustaw.gov.pl).
Wymagania techniczne i sposób umieszczania znaków na drogach określa z kolei rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach.
Montaż znaków drogowych na terenie prywatnym, drodze wewnętrznej, w strefie zamieszkania
Wiele osób wychodzi z założenia, że można wszystko, w tym postawić znak drogowy, który uniemożliwi innym parkowanie, zawracanie i inne manewry. Niestety prawo jasno mówi o tym, kto może projektować ruch i montować znaki.
Co w przypadku samowoli w tym zakresie? Konsekwencje są dość poważne. Zgodnie z Art. 85. § 1. Kodeksu Wykroczeń: „Kto samowolnie ustawia, niszczy, uszkadza, usuwa, włącza lub wyłącza znak, sygnał, urządzenie ostrzegawcze lub zabezpieczające albo zmienia ich położenie, zasłania je lub czyni niewidocznymi, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny”.
Tak więc zanim postawi się znak, lepiej upewnić się, na jakiej drodze zostanie on umieszczony – czy będzie to teren publiczny czy prywatny.
Zgodnie z art. 19 ustawy o drogach publicznych za organizację ruchu na drogach publicznych, w tym ustawianie znaków drogowych odpowiada zarządca drogi.
W przypadku drogi prywatnej to właściciel drogi (lub zarządca) ustala zasady ruchu. To on ustawia znaki i sygnały drogowe według własnego uznania. Właśnie dlatego może np. ustalić zasady pierwszeństwa, zabronić parkowania, używania sygnałów dźwiękowych.
Prawo o ruchu drogowym stanowi, że zarządca drogami wewnętrznymi, ustalając organizację ruchu na drogach musi stosować znaki i sygnały drogowe oraz zasady ich umieszczania obowiązujące na drogach publicznych. Co istotne, koszt oznakowania drogi wewnętrznej ponosi jej zarządca.
W przypadku dróg wewnętrznych, aby na nich obowiązywały przepisy ruchu drogowego, należy oznaczyć je odpowiednimi znakami: D-52 („strefa ruchu”) oraz D-40 („strefa zamieszkania”).
Warto jednak wiedzieć, że zgodnie z Kodeksem Wykroczeń za nieprawidłowe oznakowanie drogi wewnętrznej można ponieść konsekwencje: „Kto narusza przepisy dotyczące sposobu znakowania dróg wewnętrznych, podlega karze grzywny”, „ Tej samej karze za czyn określony w § 1 podlega ten, kto zlecił wadliwe dokonanie tej czynności”. Tak więc znacznie lepiej – będąc właścicielem lub zarządcą drogi wewnętrznej, jest zgłosić się do firmy, która oferuje sprzedaż znaków drogowych oraz montaż oznakowania pionowego i znaków poziomych. Dzięki temu ma się pewność, że wszystko zrobione jest zgodnie ze sztuką. Wymiary, kolorystyka, wielkość znaków muszą być tożsame z tymi na drogach publicznych.
Wniosek o postawienie znaku drogowego
A co w przypadku, gdy chce się nie tylko, by postawiony został znak na wewnętrznej, ale i drodze publicznej lub na pograniczu publicznej z wewnętrzną? Wówczas należy złożyć wniosek do odpowiedniego organu.
Co istotne, w dokumencie musi się znaleźć powód, dla jakiego znak (i jaki?) ma się tam znaleźć. Można na przykład uznać, że poprawi on bezpieczeństwo na drodze lub upłynni ruch.
Gdzie złożyć wniosek? To zależy od rodzaju drogi. W przypadku wewnętrznej – do podmiotu nią zarządzającego. Jeśli to teren gminy lub powiatu – do starosty. Znak na drodze wojewódzkiej zgłasza się do marszałka województwa, a do Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad – sprawę drogi ekspresowej i autostrady. Po rozpatrzeniu wniosku zostanie opracowany projekt zarządzania ruchem i zakład oznakowania drogowego postawi odpowiedni znak lub malująca znaki poziome firma wykona właściwe malowanie.